Pod koniec listopada bieżącego roku, z przyczyn naturalnych, padła jedna z żubrzyc, która była śledzona radiotelemetrycznie przez pracowników Instytutu Biologii Ssaków PAN od 2005 roku. Potocznie nazywaliśmy ją „trzysetką” od częstotliwości jej nadajnika telemetrycznego. Żubrzyca ta była pierwszym zwierzęciem w naszych badaniach i w Puszczy Białowieskiej noszącym nowoczesną obrożę GPS.
Obroże takie umożliwiają gromadzenie dużej liczby lokalizacji, w ciągu dnia i nocy, w weekendy i święta, w odróżnieniu od standardowych obroży VHF, gdzie liczba zgromadzonych danych jest zależna od czasu spędzonego w terenie przez namierzającego ją obserwatora. Badania telemetryczne dostarczają bezcennych informacji o ekologii badanego gatunku, wielkości areałów osobniczych, dobowych wędrówkach i trasach migracji, preferencjach siedliskowych, miejscach odpoczynku i polowania, aktywności dobowej, czy wreszcie pozwalają zarejestrować moment upadku i poznać jego przyczyny oraz długość życia zwierzęcia. Telemetria GPS jest bardzo ważnym narzędziem w ochronie zwierząt. Niestety dyskutowana obecnie nowa wersja ustawy o doświadczeniach na zwierzętach, może używanie tej metody praktycznie uniemożliwić. Jak więc chronić rzadkie i unikalne gatunki takie jak żubry, rysie, wilki czy nietoperze bez wiedzy o ich biologii i zachowaniach?

„Naszą” żubrzycę znalazł dziennikarz i przyrodnik Adam Wajrak. Jego relację oraz wspomnienia z licznych spotkań z „trzysetką” przeczytać można na stronach portalu wyborcza.pl:

„Pożegnanie z Trzysetką, którą zjadły wilki”