Rozpoznawanie tropów wilka (Canis lupus) – ślad łapy duży, wydłużony; symetryczne ustawienie opuszek palcowych: między odbiciem poduszek wyraźnie widoczna litera X. Przednie pazury wyraźniej odbite od pazurów bocznych. Poduszka międzypalcowa, tzw. „piętka” jest trójkątna, o sercowatym kształcie. Wilcze tropy układają się wzdłuż linii prostej – charakterystyczne „sznurowanie”.
Rozpoznawanie tropów psa (Canis familiaris) – ślad łapy jest najczęściej mniejszy niż u wilka, bardziej okrągły (szerszy), mniej symetryczny. Boczne palce znacznie bardziej wysunięte do przodu niż u wilka. Wyraźniej odbite i dłuższe pazury, szczególnie boczne. Trop jest bardziej rozchwiany, częste zmiany kierunku; jeśli kilka psów biegnie razem, obserwuje się większe zróżnicowanie wielkości poszczególnych tropów. Odbicie łapy tylnej nie trafia w ślad łapy przedniej, przez co pies zostawia zwykle podwójne tropy. Jeśli w okresie zimowym długość śladu łapy z pazurami jest mniejsza niż 9-10 cm, należy być bardzo ostrożnym, najprawdopodobniej będzie to pies. 
Rozpoznawanie tropów rysia (Lynx lynx) – ślad łapy asymetryczny, jedna z dwóch przednich opuszek palcowych ustawiona na środku i lekko wysunięta do przodu; poduszka międzypalcowa, tzw. „piętka”, jest trójkątna z trójpłatową podstawą. W płytkim śniegu odbicia pazurów nie są widoczne, zaś w głębokim śniegu pazury mogą być widoczne na przedniej ścianie wgłębienia tropu. Dlatego też trop rysia może być omyłkowo rozpoznany jako trop wilka. Ciąg tropów rysia, podobnie jak wilka, układa się w regularną linię (tzw. „sznurowanie”). Charakterystyczne są częste, półkoliste podejścia do leżących pni, sągów drewna, karp korzeniowych itp. w celu znakowania.
